Marloes, beter bekend als het Eilandmeisje, heeft een missie: haar liefde voor Terschelling delen.
Als ‘s lands eerste en enige ‘verhalenjutter’, struint Marloes dagelijks over het eiland op zoek naar verhalen die context geven aan het landschap en die de mens, cultuur en natuur van Terschelling met elkaar verbinden. De gejutte verhalen vertelt Marloes tijdens een van de vele wandelingen die ze organiseert, in de boeken die ze schrijft óf in haar verhalenatelier ‘Eilandwijs’ in Midsland-Noord.
“De weidsheid, de rust, geen verkeer: één zijn met de natuur en lekker buiten spelen. Je mag hier altijd de natuur in. Zelfs na zonsondergang als het donker is kun je hier het duin opklimmen en de sterrenhemel in je opnemen. Dat is uniek in Nederland. Het weer, de wind, het strand, de grote variëteit aan landschappen die ongestoord hun gang kunnen gaan en de rijke historie geven Terschelling zijn identiteit. Wist je trouwens dat er op dit kleine eiland wel drie verschillende dialecten zijn? Westers, Meslanzers en Aasters!”
“De liefde voor het eiland is echt en zit diep in mijn hart. En dat voelen mensen. Ik krijg wel eens terug: “Jij moet burgemeester van Terschelling worden!” Die eeuwenoude traditie van geschiedschrijven door het vertellen en doorgeven van verhalen vind ik erg belangrijk. Daarom ben ik ook mijn ‘verhalenatelier’ Eilandwijs op Midsland-Noord begonnen. Het verhalenatelier is een ontmoetingsplek waar het gaat over verbinding. Je kunt hier binnenwandelen om wat rond te jutten, te luisteren, anderen te ontmoeten of je eigen verhalen te vertellen. Ik neem hier de tijd voor mensen. Door deze ontmoetingen ontstaan bij mij weer nieuwe ideeën en verhalen. Het is -net als in de natuur- geven en nemen: balans.
“Ik besefte me dat het best gek is dat ik op reis in een ver land altijd een zonsopgang ging bekijken. Waarom deed ik dat thuis eigenlijk niet? Ik zou dus zeggen: ga heel vroeg je bed uit om een zonsopgang mee te maken. Dat is zo’n mooi moment. Als je zo ‘s ochtends vroeg de Boschplaat opwandelt voel je het eiland ontwaken. Bij laag water vliegen er duizenden vogels over het strand, een prachtig gezicht. Ga er goed voor zitten en tuur zonder haast de zee op.
Een zonsopgang kun je hier eigenlijk overal wel goed ervaren. Als ik dan toch een plek moest kiezen, kan ik je uitnodigen om Jan Thijssensdune op te klimmen. Of neem het wakker wordende eiland in je op bij mijn persoonlijke favoriet, kweldergebied de Oeltjes. Neem de tijd, laat je schermen thuis en voel Terschelling over je heenkomen. Dát is voor mij het eilandgevoel.”
Ben je nieuwsgierig naar de verhalen van Marloes, of wil je zelf een verhaal met haar delen? Zoek haar op in het verhalenatelier Eilandwijs in Midsland-Noord, óf online via eilandmeisje.nl.
