Wil je binnenkort een bijzondere wandeling op Terschelling maken? Dan mag je wandelroute Doodemanskisten en Seinpaalduin niet missen. Tijdens deze 4,5 kilometer lange tocht ontdek je alle hoogtepunten van het Groene Strand.
Wil je binnenkort een bijzondere wandeling op Terschelling maken? Dan mag je wandelroute Doodemanskisten en Seinpaalduin niet missen. Tijdens deze 4,5 kilometer lange tocht ontdek je alle hoogtepunten van het Groene Strand.
Tijdens deze wandeling ga je de oude westgrens van Terschelling over en verken je een gebied dat nog niet zo lang bestaat. Vanaf 1866 begon zandplaat de Noordsvaarder namelijk vast te groeien aan het oude eiland. Hierdoor werd Terschelling in één klap zo’n duizend hectare groter. Ook ontstond er hierdoor een drooggevallen wad. Dit heet nu het Groene Strand.
De wandelroute start bij strandpaviljoen De Walvis. Vanaf dit startpunt wandel je over het Groene Strand en door het duinheidegebied richting Doodemanskisten. Onderweg kom je langs twee indrukwekkende uitkijkpunten: het Kaapsduin en het Seinpaalduin.
Seinpaalduin
Dit is een duincomplex dat het dorp West-Terschelling beschermt tegen harde westerstormen. Het Seinpaalduin is vernoemd naar de seinpaal die er staat. Door op een bepaalde kleur te verspringen laat de seinpaal aan schippers zien hoe hard de verwachte wind zal zijn. Bovenop het Seinpaalduin heb je een geweldig uitzicht over het dorp, de haven, de Noordsvaarder, het Groene Strand én buureiland Vlieland. En met een beetje geluk zie je zelfs Harlingen.
Kaapsduin
Op loopafstand vind je ook meteen het tweede uitzichtpunt, het Kaapsduin. Op dit duin staat het karakteristieke Seinhuisje. Dit huisje werd kort na de Tweede Wereldoorlog gebouwd als peilstation voor de marine. Vanaf het Kaapsduin kijk je uit over het dorp, het wad en (bij helder weer) over Vlieland.
Ook dicht bij de grond valt er genoeg te zien en ontdekken. Terwijl je langs het Groene Strand wandelt, kun je er bijvoorbeeld paarden aan de roop zien staan. Langs het pad staan tientallen vruchtbomen. En in het duingebied liggen allemaal moestuintjes van eilanders verscholen achter schuttingen.
Over de naam van het duinmeertje Doodemanskisten doen verschillende verhalen de ronde. Volgens een van de legendes woonde er in het nabijgelegen kasteel een prinses. Zij liet de lijken van schipbreukelingen kisten en begraven in de tijdelijk drooggelegde slotgracht.
Vandaag de dag is dit gebied echter allesbehalve griezelig. Het rustige meertje is omringd door dennenbomen en de oudste bossen van het eiland. En ook het oude boswachtershuisje staat er nog. Dus of je er nou in de zomer of winter gaat wandelen: je kunt geheid rekenen op een sprookjesachtig plaatje.
