Langzaam komt ook Nederlands mooiste Waddeneiland, Terschelling, weer van het slot en tot bloei. De komende weken spreken we tien markante locals en ambassadeurs over hun favoriete plekken en bijzondere band met het eiland. Deze week: Wanda Bakker (45), eilandbewoner en boswachter Publiek/BOA bij Staatsbosbeheer Terschelling.
‘Als boswachter houd ik samen met twee collega’s toezicht op het veld. In tijden van corona is het ontzettend druk: soms komen we echt oren en ogen tekort. En dat terwijl de natuur op Terschelling nu, in het broedseizoen, ontzettend kwetsbaar is. Momenteel houden we extra goed in de gaten of honden wel aangelijnd zijn en mensen geen illegale kampvuurtjes maken in de duinen. Als iemand écht zijn boekje te buiten gaat, dan moet ik handhaven. Ik ben dus veel in gesprek met mensen: soms zijn dat lastige gesprekken, maar ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat we met z’n allen te gast zijn in de natuur en ons eraan moeten aanpassen.’
‘Mensen rijden hier steeds vaker door de natuur met een gewone of elektrische mountainbike. Zo ontstaan er alsmaar nieuwe paden en dat brengt heel wat verstoring teweeg. Strandbroeders zie je bijvoorbeeld niet zo snel op de fiets, dat zijn hele kleine vogeltjes. Dus als je dwars door de duinen fietst, kun je daarmee per ongeluk hun nest vernielen. Mensen willen elk plekje kunnen bezichtigen, maar op sommige plekken moet de natuur gewoon haar gang kunnen gaan.’
‘Een mooie plek waar ik zelf heel graag kom is het Van Hunenplak, dat is een grote duinplas op West-Terschelling. Als je vanuit het bos daarheen wandelt, dan bereik je op een gegeven moment plots een open vlakte met daarop de duinplas en de hoge duintoppen erachter. Het gebied heeft echt een eigen sfeer. En als je de plek ‘s ochtends vroeg bezoekt, heb je de kans dat je een ree’tje ziet.’
‘Nog iets leuks aan het Van Hunenplak is dat er een bijzonder vleesetend plantje groeit: de ronde zonnedauw. Als je door een vergrootglas kijkt, zie je dat het een aantal kleine tentakels heeft. Hier lijken waterdruppeltjes op te liggen, maar die druppeltjes zijn een kleverige substantie waarmee het plantje insecten lokt en zichzelf voedt. Dus als het plantje dichtgevouwen is, dan is het iets aan het opsmullen. In het kleine valt heel wat schoonheid te vinden. Als mens zijn we het vaak niet gewend om naar het kleins in de natuur te kijken. Maar als we wat vaker door onze knieën zouden gaan, zouden we zoveel moois ontdekken.’
Meer weten? Ontdek hier wat de fijnste natuurplekken zijn volgens boswachter Remi Hougee. Of lees verder over de mooiste natuurgeluiden van Terschelling en de beste plekken om vogels te spotten.
